Chciałbym przybliżyć to zapomniane miejsce znajdujące się na dawnej wyspie w widłach rzek Narwi i Biebrzy a zwane "Kępa"
Obecnie znajduję na terenie parku narodowego i nie jest miejscem udostępnionym przez Biebrzański Park Narodowy[3].
Gdy spojrzy się na mapę i odszukamy miejsce, gdzie Biebrza łączy się z Narwią, zobaczymy przestrzeń błot, siatkę strumieni i odnóg rzecznych. Krajobraz tu trwa niezmieniony od wieków. Duże niziny, łąki, zarośla, błota, gdzieniegdzie niewielkie pagórki porośnięte rzadkimi starymi dębami, wierzbami lub olszyną czy karłowatą brzozą.
Historia Kępy rozpoczyna się w XVI wieku gdy w widłach rzek Narwi i Biebrzy leżała Puszcza Brzeziny. Okoliczna ziemia, przez wieki, miała kilku właścicieli była także konfiskowana przez zaborców. Ostatecznie trafiła do rąk Potockich, którzy tu zbudowali pierwszy dwór.
Po powstaniu miała miejsce pacyfikacja, w której kozacy zdewastowali siedzibę dworską na Kępie, tłukąc m.in. pamiątkowy serwis stołowy hetmana Branickiego.
Z córką Jana Alojzego Potockiego, Joanną Potocką ożenił się Ludwik de Fleury (syn Władysława) nauczyciel domowy jej bratanków. W 1876 r. dokonano podziału spadku po Joannie z Potockich de Fleury. Ludwik otrzymał jedną siódmą część dochodów z dóbr Zakątkowskich i Kępę Giełczyńską. W 1886 r. majątek Kępa Giełczyńska hr. Ludwika de Fleury liczył 757 ha [5].
Kliknij na miniatury aby obejrzeć większe zdjęcie.
Wizytówka:
Miejsce po dworze jest, na ogół trudno dostępne ze względu na rozlewiska rzek i charakter gruntu. Ten rok był suchy i jesienią dało się wybrać na zwiedzanie miejsc związanych z dworem "Kępa".
Idzie się rozległą równiną poprzecinaną strumykami. Widok jest niesamowity. Spotyka się po drodze ślady walk z 1939 roku, tropy zwierząt, unikalną dziką roślinność a także zwierzęta.
Nie ma już śladów po murowanych elementach dworskich. Nie też odgłosów dworu. Nie spotkamy tu ani Zygmunta Glogera, ani hrabiego de Fleury, pierwszych etnografów, odkrywców i badaczy tych ziem. Dwór był znany w ówczesnym świecie. Przypominają o tym stare gazety, choć wieści z Kępy rzadko dochodziły do gazet. Był też zagrożony powodzią (1888 r.) a nawet wspominano, że dwór został zalany.
Tu Maria Skłodowska wraz siostrą Heleną spędziły wakacje w 1884 roku.
Wszyscy, w swoich wspomnieniach, bardzo miło wspominają swój pobyt oraz atmosferę panującą na dworze.
Doceniali oni także piękno tych okolic. Cenili i miło wspominali organizowane wyprawy w bliższe i dalsze okolice, także rzeką Biebrzą i Narew.
Niewiele pozostało po dworze. Ślady alei, a może to była droga obsadzona drzewami? Opisy to tylko domysły. Pozostał zdziczały sad oraz inne drzewa którymi nie opiekują się ludzie. Pozostały też wały. Prawdopodobnie to ślady po budowlach. Niewielkie oczka, mogą przypominać o stawach dworskich. Na mapach da się zauważyć ślady innych okolicznych budowli(?), dróg czy alei drzew. Dostęp jest bardzo utrudniony. Wokół pamuje cisza. Nie ma odgłosu dworu, wsi, bawiących się dzieci. Ale nie jest smutna cisza. Widać i słychać przyrodę, która niezmącona trwa tu, tak, jak przed wiekami.
Źródła:
1. BbPN - Pobyt Marii Skłodowskiej w dworze Kępa nad Biebrzą
2. Zygmunt Gloger - Dolinami rzek; Biebrza
3. Regulamin udostępniania BbPN
4. Ludwik de Fleury – pasjonat z Kępy Giełczyńskiej
5 Maria Skłodowska-Curie na Podlasiu. Śladami Zygmunta Glogera
6 Agnieszka Pisanko-Borowik, Przemysław Borowik - NOWA WIEŚ TRZCIANNE Szkic historyczny
Start: 2019-11-22
Aktualizacja:2019-11-27
